Marathonie



De nieuwe uitdaging van de Dutch Dares is “an ordinary day”. In deze decembermaand vol festiviteiten is het goed om stil te staan bij de dagelijkse dingen die je doet op "een doodgewone dag" en die eens vast te leggen op een layout. Cynthia heeft daar een leuk thema van gemaakt en de uitwerkingen van het designteam zijn (vind ik!) allemaal erg origineel gevonden. Neem een kijkje, lees het blog, doe mee en maak kans op een plekje als gastdesigner en een leuke kerst RAK! 

Wat mijzelf betreft heb ik ervoor gekozen om deze dare een twist te geven en te kiezen voor NOT an ordinary day. Onze dagen zijn namelijk allesbehalve doodgewoon. De afgelopen weken volgde het ene slechte bericht het andere op waardoor we weer met onze neus op de feiten worden gedrukt: gezondheid is zo kostbaar…. 

Ook lag mijn schoonmoeder de afgelopen 3 weken in het ziekenhuis. Sinds afgelopen zomer weten wij dat ze een zeldzame, ongeneeslijke en onbehandelbare vorm van beenmergkanker heeft maar ze ontwikkelde allerlei klachten die niet pasten bij haar ziekte van Kahler en de bestralingen die ze daarvoor heeft ondergaan. Wij gingen daar iedere dag naar toe maar zagen haar helaas ook iedere dag verslechteren ondanks alle onderzoeken, begeleiding en medicatie die zij in het ziekenhuis kreeg, met als dieptepunt zondag 24 november de dag waarop Tonie de marathon van Florence liep. Wonderbaarlijk genoeg knapte ze in de week daarna toch weer op en is ze deze week overgeplaatst naar een geriatrische revalidatieafdeling van een verzorgingstehuis in Dieren. Daar zijn we gisteravond op bezoek gegaan en kwam ik met een heel naar gevoel terug. Het is een wat ouder tehuis en ondanks dat de verpleging meer dan vriendelijk was, bleef bij mij vooral het gevoel hangen dat de sombere, ongezellige 2-persoonskamers mij gaven. In mijn ogen geen plek waar je beter wordt. Ik hoop dan ook van harte dat mijn schoonmoeder dusdanig opknapt dat ze naar een andere woonmogelijkheid kan.

In deze periode blijft het de moeite waard om oog te houden voor de goede momenten die er gelukkig ook zijn en daarvan te genieten! Dat lukte zeker in Florence waar Tonie met zijn loopgroep heeft meegedaan aan de marathon. Een superprestatie in een prachtige stad. Zowel overdag als ’s nachts is Florence bijzonder! Ik heb ervan genoten om met deze groep mensen op stap te zijn: lopers en klapvolk ;-). Allemaal heel verschillende mensen maar als iedereen mag zijn zoals hij of zij is, er samen wordt genoten en gelachen en iedereen wordt gewaardeerd dan heb je gegarandeerd een heel gezellig weekend. Vanavond trakteren op "marathontaart", dat is bij deze een traditie geworden, zodat alle sterke verhalen nog een keer kunnen worden verteld. Er wordt zelfs al voorzichtig nagedacht over een volgende marathon in het voorjaar van 2015.



 

Een leuk moment vlak voor de finish omdat Tonie dacht dat hij er al was en niet in de gaten had dat de echte finish 50 meter na de witte triomfboog was.



Hieronder staat de layout die ik heb gemaakt met een aantal foto’s van de marathon. Een herinnering aan een NOT ordinary day!