bijna Kerst

En dan is het alweer bijna Kerst. Afgelopen week realiseerde ik mij ineens dat het de laatste week voor Kerstmis was en meteen daarna hoeveel er nog gedaan moest worden. Het huis versieren en de kerstboom optuigen, een layout voor de nieuwe Dutch Dares maken, de kerstkaarten schrijven en versturen zowel van het bedrijf als privé, de blogpost voor Dutch Dares samenstellen, de relatiegeschenken, een etentje met collega's èn mannen en nog een etentje met de afdeling, cadeautjes kopen. En tussendoor moest er natuurlijk gewoon worden gewerkt, vergaderd, gesport, gekookt enzovoort. Herkenbaar voor velen denk ik zo. Toen het eenmaal donderdag was en ik onverwacht lekker aan de thee en lunch zat met Corina, één van mijn allerliefste vriendinnen, voelde dat als bijkomen en een beetje als "steggelen". Extra fijn dus ;-)
 

 

Van het maken van de Dutch Dares layout heb ik genoten, scrappen is en blijft ontspanning voor mij en dat was heerlijk in de afgelopen week. Met deze schets ben ik aan de slag gegaan en heb er foto's van Kerst 2010 voor gebruikt. 

 
 

 
Deze journaling staat op de layout: 

Kerstmis 2010 was alles behalve makkelijk maar wel een witte kerst en daarom besloten we de slee te pakken en naar de bult bij de fietsbrug te gaan.  Daar leek het wel een wintersport-gebied (nou ja…) met een flink pak sneeuw en een toch best wel steile helling. 

Thomas twijfelde of hij wel of niet naar beneden zou gaan. Uiteindelijk ging hij, samen met Tonie met een noodgang de bult af. Remmen jongens!

 

Ook deze Kerst voelt als een feest zonder slingers en toch zullen we daar ook het beste van maken. Zoals een vriendin zei: "In deze fase moet je tevreden zijn met de kruimels". Lichtpuntjes zijn er zeker, Tim kwam een aantal weken geleden onverwacht even langs en wat was ik daar ontzettend blij mee. Even zien, voelen, aanraken, ruiken, knuffelen. Heerlijk! Sil is begonnen met de behandeling van haar hersentumor en ik merk dat ik daar hoop uit haal, het gevoel heb dat het goed kan komen. Natuurlijk wil ik het allerliefste garanties, ongeduldig als ik ben, maar op dit moment zal ik het moeten doen met vertrouwen in 2013. Op de kaart die ik haar stuurde stond o.a. deze tekst (geleend van iemand die net haar 6e chemo achter de rug heeft): Probeer dingen van de positieve kant te blijven zien, immers: waar de rups het einde ziet, zien wij een vlinder.

Ik wens iedereen alvast veel vlinders toe in 2013!