Deze journaling staat op de layout:
Kerstmis
2010 was alles behalve makkelijk maar wel een witte kerst en daarom besloten we de slee te
pakken en naar de bult bij de fietsbrug te gaan. Daar leek het wel een wintersport-gebied (nou
ja…) met een flink pak sneeuw
en een toch best wel steile helling.
Thomas twijfelde of hij
wel of niet naar beneden zou gaan. Uiteindelijk ging hij, samen met Tonie met
een noodgang de bult af. Remmen jongens!
Ook deze Kerst voelt als een feest zonder slingers en toch zullen we daar ook het beste van maken. Zoals een vriendin zei: "In deze fase moet je tevreden zijn met de kruimels". Lichtpuntjes zijn er zeker, Tim kwam een aantal weken geleden onverwacht even langs en wat was ik daar ontzettend blij mee. Even zien, voelen, aanraken, ruiken, knuffelen. Heerlijk! Sil is begonnen met de behandeling van haar hersentumor en ik merk dat ik daar hoop uit haal, het gevoel heb dat het goed kan komen. Natuurlijk wil ik het allerliefste garanties, ongeduldig als ik ben, maar op dit moment zal ik het moeten doen met vertrouwen in 2013. Op de kaart die ik haar stuurde stond o.a. deze tekst (geleend van iemand die net haar 6e chemo achter de rug heeft): Probeer dingen van de positieve kant te blijven zien, immers: waar de rups het einde ziet, zien wij een vlinder.
Ik wens iedereen alvast veel vlinders toe in 2013!