Je hebt van die dagen...

waar ik niet echt blij van word. Vanochtend brak ik de poot van mijn bril. Zondag... en ook morgenochtend zijn hier de winkels gesloten. Met dubbelzijdig tape heb ik de poot er weer half aangeplakt. Niet fijn dus want zodra ik naar beneden kijkt wint de zwaartekracht het van het plakband. Daarna zijn we naar mijn ouders gegaan. Zij vertrekken morgen naar Spanje en omdat ze genieten van hun vakantie maar de kleinkinderen altijd vreselijk missen heb ik gauw nog een mini-album gemaakt met daarin de meest recente foto's van hun kleinzonen.
Some days are not happy days. This morning I broke my glasses. Sunday... and the shop will be closed tomorrow morning too. I used tape to fix it but when I look down gravity wins.
Aftre that we visited my parents as they will be leaving for Spain tomorrow. They love being on vacation but the do miss their grandchildren a lot. So I made a quick mini-album with the most recent pictures of their grandsons.



Daarna nog even naar mijn schoonmoeder. Het gesprek kwam op ouderen die toch iets vaker zeuren dan gemiddeld. Daar was ze het niet mee eens. Maar vlak daarvoor vertelde ze over haar uitstapje naar zee: het hotel lag heel hoog, het was ver lopen naar het strand, het waaide hard, de stoel op het balkon was kapot en de stoel in de kamer te hard. Pfffffff, ze is echt wel lief hoor maar soms weet ik niet hoe we haar iets duidelijk moet maken.
Then we visited my mother-in-law. We talked about eldery people who complain a lot. She didn't agree but when she told us about her trip to the sea she only mentioned that the hotel was not well situated, that it was a long walk to the beach, that there was too much wind, that the chair at the balcony was broke and the chair in their room not comfortable. Pffffffffff, she's sweet but sometimes we don't know how we can make things clear to her.

Weer thuis ging Tonie verder met het schilderen van de voordeur. Ik ging er van uit dat het om grondverf ging maar kwam erachter dat hij de deur met de definitieve kleur aan het aflakken was. Yek, dit is een kleur die ik echt niet mooi vind. Ons huis is geschilderd in de kleuren creme en donkerrood. We konden laatst de kleurstaal niet terugvinden en omdat ik dacht dat Tonie eerst een grondverf zou kopen heb ik hem op pad gestuurd met een "ongeveer" kleur. Mijn fout. Dat had ik beter niet kunnen doen. Nu maar hopen dat ik hem kan overhalen om de deur nog een keer te verven.... Daarna was ik niet echt vrolijk meer en ben maar gaan scrappen, de jongens speelden buiten met dit prachtige weer en voor mij is dit het beste "medicijn". Het is een layout voor de Oktober-kit van Scrap-Club geworden dus bij deze: alleen een sneak!
At home Tonie painted our frontdoor and I found out that he was already using the definitive paint and not the ground-colour/priming. Yek, I don't like this shade of red at all. The colors of our house are cream and dark-red. We couldn't find a sample of the color we used before so I sent him with an "about the right color" to the shop. My mistake. I hope I can persuade him to paint the door one more time.... After that I wasn't miss sunshine anymore and decided to scrap as the boys were playing outside enjoying the good weather. For me that's the best "medicine". I made another layout with the October-kit from Scrap-Club so I leave you with a just a sneak!



Tot slot nog een foto die ik wil laten zien. Vrijdag ben ik met de jongens op pad gegaan voor winterschoenen. Op deze foto staan het eerste paar schoenen van Thomas en de schoenen die we eergisteren hebben gekocht. Hij is pas 8 jaar en zijn nieuwe schoenen hebben dezelfde maat als ik: 39! Ongelooflijk!
And this is the last picture I want to share. Last Friday I went shopping with the boys. They needed new shoes for the winter. At this picture you see Thomas' first pair of shoes and the ones we bought the day before yesterday. He's only 8 years old and this winter we will be wearing the same size of shoes: 39! Unbelievable!