gebroken

Thomas heeft afgelopen woensdag tijdens de judoles zijn neus gebroken.... brrrr, ik had nog nooit zo'n scheve neus gezien. Eén van de andere jongens was tegen hem aangeknald en zijn judoleraar hoorde Thomas' neus breken op 5 meter afstand. Geen leuk telefoontje om te krijgen, het paniekgevoel wat je dan krijgt... ook omdat ik weet hoe panisch Thomas wordt als het om spuiten en artsen gaat. Veel bloed en veel pijn. Gelukkig is het ziekenhuis dichtbij en had zijn judoleraar, die ook als receptionist op de EHBO blijkt te werken, alles al in gang gezet en voorbereid. Tim had Tonie gebeld, die al onderweg naar huis was, en hij was al eerder in het ziekenhuis dan wij. In het ziekenhuis kreeg Thomas 4 verdovingen, waarvan 2 in zijn neus en heeft de KNO arts zijn neus weer recht gezet en gespalkt. Tijdens de behandeling mocht er 1 ouder bij blijven en Thomas wees meteen naar Tonie. Ik moest wachten op de gang en daarna werd ik weer opgehaald met de mededeling: uw zoon heeft het heel goed gedaan en uw man ligt gestrekt. Ik wist werkelijk niet naar wie ik het eerste moest kijken toen ik de behandelkamer in kwam. Thomas met een grijns van opluchting onder zijn verbandsnorretje of Tonie die de kleur van mijn Wedgwood servies had en een hartslag van 60... Het leukste moment was toch wel dat Tonie door Thomas in een rolstoel naar de uitgang werd gereden. Ik kwam dus met 1 en ging met 2 patiënten weer naar huis. Inmiddels gaat het met allebei weer goed ;) Thomas is vrijdag voor controle naar de KNO poli geweest en het gaat wonderbaarlijk goed: de spalk is eraf, zijn neus staat weer recht, ook in zijn neus lijkt alles in orde en het is maar een heel klein beetje blauw. De komende 6 weken mag hij niet actief sporten omdat in die tijd het bot weer moet vastgroeien.

en

hope whispers

Sommige dagen zijn makkelijker dan andere ... Gisteren zat ik in de tuin met mijn ziel onder mijn ene arm en de nieuwe Creating Keepsakes onder de andere toen ik deze quote tegen kwam en er een vlinder langs vloog.

April kit Scrap-Club

De schets layout voor de April kit van Scrap-Club is geinspireerd op een mail die ik van Shoeby binnen kreeg. De layout van hun online folder van ik zo leuk dat die het uitgangspunt is geweest voor de schets van de maand. Deze maand is het hele designteam aan de slag gegaan met deze super kit dus voor heel, heel veel inspiratie kun je HIER terecht!

Zelf heb ik er 12x12 layout met 1 foto van gemaakt. Het clowntjespapier was een perfecte achtergrond voor de foto van Thomas met z'n blauwe tong. Wat blauwe verf (daar heb ik ook de letters mee blauw gekleurd) en wat spray inkt uit mijn eigen voorraad en alle andere spullen zitten in de supergave April kit (met vooral veel van de State Fair lijn (kwijl, kwijl) van Studio Calico!)

Ik heb zo gelachen toen Manon laatst langs kwam en door het raampje van de deur stond te kijken wat ik ging doen. Ze had een prachtig varkensneusje (en bleef ook nog staan toen ik zei dat ik mijn fototoestel ging pakken!!) De gele border van vintage patroonpapier heb ik gemaakt door de bloemen uit de kit voorzichtig los te knippen en uit te vouwen.

Een roze label, een cirkel uit het Cotton Candy papier en een grote roze knoop en voila: een embellishment voor cute little Miss Piggy.

Toen ik dit papier zag wist ik dat ik het voor de allereerste keer moest gaan proberen: een layout met alleen maar ronde vormen! Ook de bubble wrap stempel uit de vorige kit kwam hier goed van pas en alle designs uit de kit kon ik hierin kwijt.

In de kit zit ook een heel pakket met labels: LEUK! De letters voor de titel heb ik uit een design papier geknipt. Op de foto staan de spullen die Thomas op de Cito-toetsdagen mee naar school heeft genomen: zijn favoriete knuffel Pongo (die nam hij als kleuter elke dag mee naar school dus het was wel bijzonder om te zien dat Pongo ook bij het afsluiten van zijn basisschooltijd mocht zijn), een etui met daarin een gelukspoppetje, gum, geodriehoek, potloden en pennen, een flesje cola, een rolletje mentos en een twix voor de lekkere trek en een doosje zuurtjes om uit te delen in de klas). We zijn trouwens apetrots dat hij 538 punten heeft gescoord voor de Cito. Hiermee kan hij naar de HAVO en dat is eigenlijk precies de richting waarvan we dachten dat die het beste bij Thomas zal passen. In eerste instantie gaf school een MAVO advies maar omdat Thomas een beetje "makkelijk" is hoopten we op zo'n score als deze. Niet dat we willen dat hij zich straks op de middelbare school "het vuur uit de sloffen moet lopen" maar het lijkt ons ook niet goed als hij het "op z'n sloffen aankan". En hiermee kan hij volgend schooljaar starten in een MAVO/HAVO klas.

En een kaartje voor mijn schoonzusje die net als Thomas op 17 maart jarig is. Op deze kaart zit 1 van de gave bloemen uit de kit die ik dus ook als border heb gebruikt.

Tim heeft de afgelopen weken telkens een aantal dagen thuis geslapen. Ik vind het zo'n opluchting dat we weer aan het opbouwen zijn. Afgelopen maandagavond had hij een goed gesprek met Tonie en ik was trots op hun allebei omdat ik merkte dat ze zich open stelden, naar elkaar luisteren en begrip voor elkaar hadden. Hopelijk kunnen we die positieve lijn doorzetten!

Voor Thomas was het ook leuk dat zijn broer op zijn verjaardag was. Deze week was zo intensief, er gebeurde vanalles, hele moeilijke dingen maar ook postieve en we hadden we verjaardag te vieren. Thomas wilde dit jaar eens geen taart maar:

Ook lekker!

12, DD, kaarten en sneaks

gisteren 12 jaar,
12!:


Dutch Dares maart schets (als je inspiratie zoekt: de meiden van het DD team weten beter dan ik hoe ze met een ronde vorm moeten omgaan!!)

kaarten voor mijn collega en haar man:

sneaks van de April kit van Scrap-Club:

Klunzendag

Ken je dat? Zo'n dag waarop alles mis gaat....

Vanochtend leek het mij een goed idee om het koffiezetapparaat en de waterkoker eens goed schoon te maken. Nadat ik het koffiezetapparaat onder handen had genomen, gooide ik een flinke scheut azijn in de waterkoker en wilde het azijnwater aan de kook brengen. Omdat ik mijzelf ken.... en nogal eens iets vergeet.... liet ik de deksel openstaan want dan kon ik in elk geval niet per ongeluk een kopje thee, smaak azijn zetten en liep vervolgens naar de wasmachine. Toen ik terugkwam waren de keukenramen helemaal beslagen, droop het water van mijn keukenkastjes en was het aanrecht kliedernat. Blijkbaar slaat mijn waterkoker niet vanzelf af als je de deksel open laat staan. Oeps. Daarna was het wel weer erg schoon in die hoek van de keuken. (Sommige dingen staan nog te drogen...)

Daarna ging ik het (na 2!! weken) uitgebloeide boeket van mijn buren opruimen en wilde de houten schaal met krans weer op de eettafel zetten. Die had ik namelijk op een klein tafeltje staan maar daar was iets mee: het stond namelijk heel erg scheef. Grote schaal op de grote tafel gezet. Kleine tafeltje op de kop gezet en daar eens flink tegenaan geduwd, in de hoop dat de poot wat rechter ten opzichte van het blad zou komen te staan. Krraaakkkk, zei het ding en voor ik het wist had ik de poot in mijn handen en dus finaal van het blad losgeduwd. Helaas met zoveel onhandigheid dat de poot tegen mijn gezicht aansloeg en ik daarna even rustig in de stoel moest gaan zitten om bij te komen en mijn bloedlip te stelpen. Eerlijk gezegd: het doet nog steeds zeer :(

Ik heb toen maar besloten dat het voor de rest van de dag verstandig zou zijn om vooral geen ongewone klussen meer te gaan doen en heb hard nagedacht over een oplossing. Gelukkig had ik een mail van Ali Edwards in mijn inbox met de mogelijkheid om in te schrijven voor deze workshop.

Goed idee hè, en lekker veilig ;)

Bovendien een leuke afleiding. De afgelopen maanden heb ik als afleiding voor onze thuissituatie: gescrapt, gepuzzeld (en sommige puzzels van frustratie zo weer in de doos gekieperd), ben ik knopen op 2 kussens aan het naaien (uren en uren lang en het is nog lang niet af),

ben ik sjaals aan het breien (ik kan namelijk niet breien), aan het lezen en daar komt dan deze workshop bij. Een beetje troost ook want ik zou in deze periode heel graag vakantieplannen maken. Helaas is dat nog helemaal geen haalbare kaart. Ik wil niets liever dan met z'n vieren deze zomer op stap en ik hoop dat dat gaat lukken maar we hebben nog een lange weg te gaan. Geduld, vertrouwen, hard werken en als afleiding een album à la Ali Edwards.

Dutch Dares "wat de pot schaft"

De uitdaging van de eerste woensdag in maart is door Marsha bedacht: "Wat de pot schaft", grappig om al die smakelijk uitwerkingen te zien op Dutch Dares. Ik heb zelf over het halen van de wekelijkse boodschappen gescrapt want ik moet eerlijk zeggen dat ik dat telkens weer een uitdaging vind en simpelweg niet leuk om te doen. (Gelukkig weet ik het wel tot 1 keer per week te beperken door een beetje handig met mijn inkopen om te gaan....)

De journaling: Ik vind er werkelijk geen bal aan om boodschappen te halen maar iedere vrijdag maak ik weer een lijstje, rij naar de supermarkt, prop zo'n 4 grote tassen vol met van alles en nog wat en bepaal dan wat de pot in de komende week schaft. Soms is dat best lastig omdat ik voor veel producten allergisch ben en lees altijd eerst op de verpakking wat er allemaal inzit. Maar zelf inkopen doen heeft ook wel voordelen: ik hoef nooit spruitjes te eten.

Neem vooral even een kijkje om inspiratie op te doen en bovendien wordt er een supermooie RAK verloot dus nog een goede reden om mee te doen!!

Thomas krijgt vandaag de uitslag van de CITO toets, spannend! Uiteraard is deze toets niet allesbepalend maar hopelijk helpt het hem om een keuze te maken tussen 2 scholen (want hij weet het echt niet...!)

March kit -deel 2

Er waren nog zoveel mooie spullen over uit de maart kit van Scrap-Club dat ik er nog een layout en een mini album mee heb gemaakt. Met alle bloemenprintjes en embellishments vond ik het leuk om een foto van een meisje te gebruiken. Een tijdje geleden had ik deze foto van Lara, het dochtertje van een collega gekregen. Wat een enorme bruine ogen.

En toen ik het cupcake papier zag had ik een goede reden om eindelijk dit "lekker misselijk"album te maken ;)

We hadden het er al zo vaak over gehad dat toen ik de jongens vroeg of ze "zin hadden om misselijk te worden" ze meteen wisten wat ik bedoelde"cakebeslag maken en de cake niet bakken maar al het beslag opeten. Dat is iets wat mij als kind geweldig leek en ik had mij voorgenomen om het ooit met Tim en Thons gewoon te doen!

Vandaag was het zo ver, de jongens kwamen meteen naar de keuken. We besloten om beslag voor 2 cakes te maken en er maar 1 te bakken.

Alle spullen werden klaar gezet en we hielden ons netjes aan de bereidingswijze:

De cakevorm werd door Thomas ingevet (uiteraard maar 1).

Tim klopte de boter zacht en roming en voegde de suiker toe.

Daarna werden de eieren er 1 voor 1 door gemixt.

En tot slot werden het cakemeel en de melk in de beslagkom gedaan en kon alles tot HET beslag worden gemengd. Het water stond de jongens in de mond en het kon ze niet snel genoeg gaan.

Eén volle cakevorm ging de oven in en toen vielen ze aan op de rest van het beslag. Dikke pret en wat stonden ze te smullen.....

Totdat ze zo veel ophadden dat ze er misselijk van waren.

Helemaal volgens recept dus!

Ik denk trouwens niet dat ze dit ooit nog een keer willen doen, whahaha ;)