Abraham!

Vandaag is het officieel: Antonie is 50 jaar geworden! Afgelopen zondag hebben we dat gevierd in de Bierkaai in Baak met familie en vrienden. Ruim 70 gasten kwamen langs voor een drankje en een heerlijk stamppot buffet. (Daar was het ook echt weer voor.) In een sfeervolle zaal hebben we genoten van leuke en gezellige gesprekken, verrassende cadeaus,  het "gelegenheidskoor" van Hanzesport en het feit dat we deze bijzondere mijlpaal mochten vieren!

 

Vandaag genieten we rustig na, uiteraard met een slagroomtaart met kaarsjes.

 

Voordat we zondag vertrokken heb ik Antonie het boek gegeven dat ik voor zijn verjaardag heb gescrapt. Dagenlang ben ik daarmee bezig geweest (uiteraard als hij het niet in de gaten had). Iedereen die een uitnodiging had ontvangen heb ik gemaild met de vraag of ze mij een "wist je dat Antonie......." tekstje wilden sturen met daarin een speciale herinnering, iets leuks of geks over Antonie of iets dat typisch Antonie is.

Er kwamen hele leuke en grappige reacties terug, maar ook eerlijke, typische Antonie zaken werden benoemd en bijzondere, ontroerende stukjes die mij (en Antonie!) echt hebben geraakt. 

Het was speciaal om dit boek te mogen maken en te geven!
 

 

 

Een paar bladzijden uit het boek:

 

 

Zondagmorgen (om 08.00 uur) kreeg hij van zijn trainingsgroep een hardloop t-shirt met daarop zijn leeftijd op dat moment: 49,995421 jaar. En na een training van ruim 36 (!) km zat er bij terugkomst een Abraham op hem te wachten.

 

 

Tijdens de training heb ik gauw met Corina een Abraham naar de feestzaal in Baak gebracht. Uiteraard ook met sportkleding, medailles, bidons, repen, hardloopschoenen en een rollator. Dikke pret om zo'n lelijke man te maken. En de hele familie Van Raaij is er druk mee geweest want haar moeder heeft de pop geregeld en haar vader heeft er een hele stellage voor gebouwd zodat hij rechtop achter de rollator kon blijven staan! Top!

Omdat mijn schoonmoeder 2 dagen eerder 84 was geworden, ze net haar bestralingen achter de rug heeft, hadden we haar voorgesteld om haar verjaardag meteen maar mee te vieren. Natuurlijk mocht een foto van Tonie's moeder en haar rollator naast deze Abraham met zijn rollator niet ontbreken ;-)

 

 

 

 

Stroken

Over de nieuwe schets van Dutch Dares heb ik een tijdje lopen nadenken, nadenken is voor mij een belangrijk onderdeel van het scrappen (lekker rustgevend, alleen jammer dat ik daardoor veel minder "productie" draai dan veel van mijn scrap-vriendinnen). Omdat ik het heel leuk vind om design papier te combineren vond ik de schets meteen super maar wilde toch proberen om meer "out of my box" te werken. Dus heb ik i.p.v. mijn papiervoorraad gekeken naar mijn foto voorraad (die heb ik allebei trouwens in indrukwekkende hoeveelheden). Eén van de foto's van Mont Saint Michel op mijn layout heb ik in Picasa bewerkt tot potloodtekening, geprint in A4 formaat op craft cardstock en in stroken gesneden.

Met dit als resultaat:

Met het effect ben ik zelf erg blij en wil dit zeker nog eens uitproberen. Mocht je dit ook willen toepassen en, net als ik, de stroken al hebben gesneden voordat je het achtergrond vel uit gaat zoeken: washi tape op de achterkant doet wonderen en houdt alle stroken netjes op hun plek zodat je allerlei vellen kan uitproberen om de mooiste combinatie te vinden.

Een bezoek aan Mont Saint-Michel staat als sinds mijn toeristische opleiding op mijn bucketlist. Om daar eindelijk zelf rond te lopen was een droom die uitkwam!

Laatst ben ik op het aller-, aller-, allerlaatste moment nog aangeschoven bij de DT meeting waarbij Cynthia onze gastvrouw was en mij binnen haalde als verloren schaap ;-) Heerlijk om die dag met zulke bijzondere meiden te mogen doorbrengen, ik heb ervan GENOTEN! En bovendien hadden we nu het hele team compleet!

Marsha speelde tijdens de meeting voor Sinterklaas maar had niet op mijn komst gerekend, dat was logisch want ik had er zelf niet eens op gerekend en was al blij om er toch bij te kunnen zijn. Groot was mijn verrassing toen ik vanmiddag deze envelop met allerlei gave spullen in de brievenbus vond. Wat een heerlijk gek mens! Dank je wel Marsha!!

Omdat ik mij 's morgens wel 10 minuten gunde om scrapspullen bij elkaar te zoeken heb ik alleen de layouts meegenomen waarvoor ik al één en ander bij elkaar had gezocht en eindelijk deze layout die ik voor Ellen had klaarliggen vastgeplakt. Nog een klus door de stofjes en het jute. Inmiddels hangt hij te pronken op de manege.



Afgelopen weken heb ik wat kaarten gemaakt, een voor de 25-jarige bruiloft van Gerrit en Silvia die een erg leuk feest hebben gegeven en een paar kaarten omdat het leuk is om kaarten te maken. Het printen van een tekst op een kaart en daarbij scrappen is iets wat ik vaker wil doen. Leuk om met verschillende fonts en formaten te spelen.

Ten slotte een foto van appels. Een appel eten is voor velen de gewoonste zaak van de wereld, maar niet voor mij! Dus dit zijn niet zomaar appels, dit zijn Santana appels. Zolang ik mij kan herinneren ben ik allergisch voor appels, mijn mond en keel zwellen er van op. Ik ben niet jaloers aangelegd maar op mensen die ik hun tanden in zo'n sappige, frisse appel zag zetten kon ik best wel eens jaloers zijn. Gelukkig vertelde mijn diëtiste dat er tegenwoordig soorten worden gekweekt die geen allergische reactie opwekken. Nu het nieuwe oogstseizoen is begonnen heb ik bij de groenteboer eerst 1 appel gekocht en was zooooo blij toen dat goed ging. Ik ben meteen terug gefietst om een kilo te halen en eet nu iedere dag een appel. Nee, ik GENIET nu iedere dag van een appel!

O en niet vergeten om een bezoekje te brengen op het Dutch Dares blog, ik heb zoveel moois voorbij zien komen en ben ook blij dat Jenneke in ons team is gekomen!

Timing

Bizar om een dare over het werk te maken terwijl je moet afwachten of je functie al dan niet boventallig wordt...

Journaling:
Als ik deze Dutch Dare maak ben ik aan het aftellen tot morgen, 1 oktober 2013. Al ruim 10 jaar werk ik bij LSG-Rentray, een Gesloten Jeugdzorg instelling. Eerst als receptioniste, daarna als medewerkster bewonersadministratie. Vooral mijn huidige functie vervul ik met veel plezier. Ik heb twee keer geholpen om de afdeling opnieuw op te zetten. Eerst nadat we van het Ministerie van Justitie overgingen naar de Gesloten Jeugdzorg en daarna toen Sirius kwam en wij van papieren op elektronische dossiers overstapten. In een klein team, met collega's die ook vriendinnen zijn geworden, kunnen en mogen we zelfstandig werken. 

In de afgelopen maanden is duidelijk geworden dat er flink bezuinigd zal gaan worden in de Gesloten Jeugdzorg en op onze locatie. Dat de organisatie er financieel zo slecht voorstaat kwam als donderslag bij heldere hemel. Alles gaat hierdoor in een versneld tempo veranderen. Op 1 oktober worden nieuwe leidinggevenden benoemd in hun functie binnen een nieuwe organisatiestructuur. In totaal moet er een krimp worden gerealiseerd van 250 fte die ook de ondersteunende diensten treft en als dat ook op onze afdeling noodzakelijk is ben ik degene die boventallig zal worden.  

De afgelopen weken hebben we al van veel collega's afscheid genomen. Het is een onzekere en verdrietige tijd. Persoonlijk ervaar ik deze periode als zwaar, ik merk dat ik er onrustig door word en allerlei lichamelijke klachten krijg. Door alles wat er de afgelopen jaren privé op mijn pad is gekomen vond ik het altijd fijn om te werken. Ook in de moeilijke tijden heb ik mij niet ziek gemeld maar ben blijven werken omdat mij dat structuur, zekerheid, voldoening en waardering gaf. Het idee dat ook dat morgen weg kan vallen voelt afschuwelijk.

UPDATE: Zoals het er nu uitziet zal er in de komende maanden nader onderzoek plaats vinden. Afhankelijk van de uitkomst kan dit betekenen dat er alsnog een krimp plaats moet vinden in onze functiegroep.