Het was een rare moederdag afgelopen zondag. Voor het eerst waren de jongens niet thuis. En toen Tonie en ik 's morgens bij mijn moeder een kopje koffie gingen drinken en zij vroeg: "Waar zijn de jongens?" brak ik.
Rond de februari vakantie heb ik een meningsverschil gehad over het "rooster" van de kinderen met mijn ex. Al jaren geef ik aan dat ik behoefte heb aan duidelijkheid en dat ik het belangrijk vind om op tijd afspraken te maken. Met name over de vakanties. Toen ik 2 dagen voor de februari vakantie nog niets had gehoord en uiteindelijk zelf de hele vakantie vrij had genomen moest ik op de laatste moment alles weer aanpassen omdat de jongens wel naar hun vader konden. Onnodig en onduidelijk. Uiteraard hoort hier een nog veel langer verhaal bij maar sindsdien heb ik er zo genoeg van. Telkens dat afwachten en aanpassen. Het was allemaal zo uit balans. Uiteindelijk heeft tot geresulteerd tot een strak rooster, opgesteld door hun vader, waarvan ik mij afvraag of het in het belang van de kinderen is. Duidelijk is het wel en door het rooster werd mij ook veel duidelijk.... Moederdag viel dus in het, voor mij verkeerde, weekend. Alle afgelopen jaren was hier rekening meegehouden. Nu niet. En dat deed pijn.
Gelukkig hadden we vorig jaar september kaartjes gekocht van het nationale jeugdtheater voor de musical Kruistocht in Spijkerbroek. Toen had ik er niet bij stilgestaan dat de voorstelling op moederdag zou zijn, nu was ik er blij mee want Tim en Thomas kwamen nu 's middags in plaats van 's avonds thuis. Tim met prachtige pioenrozen.
Dit boek was mijn lievelingsboek als kind. Alle boeken van Thea Beckman heb ik verslonden en van Kruistocht in Spijkerbroek heb ik de "volwassenen" editie gekocht toen ik allang op mijzelf woonde. Toevallig wordt dit boek momenteel voorgelezen in groep 6 dus ook Thomas zat meteen in het verhaal.
Samen met de buren hebben we genoten van de voorstelling en het was geweldig om naar al die kinderen te kijken en te zien hoe ze het verhaal overbrachten op de zaal.
Na afloop was er ruim de tijd om handtekeningen te vragen en ook dat vonden de jongens leuk. Thomas heeft zijn programmaboekje 's maandags meteen mee naar school genomen.
Daarna hebben we lekker wat te eten gehaald en kwam alles toch nog goed ;)
Deze geweldige stoffen knoopjes heb ik trouwens gevonden bij Xenos! Helemaal leuk toch!
Morgen krijg ik de nieuwe kit van Scrap-Club. Daar verheug ik mij op. De laatste weken is mijn scraptijd in het oppimpen van mijn blog gaan zitten dus ik heb echt zin om weer met papier aan de slag te gaan!
De tekst is van de laatste aflevering van Greys Anatomy (tissues bij de hand houden...):
Het verhaal dat erbij hoort kennen jullie vast nog wel (van 17 april).